Kierowanie do domów pomocy społecznej

Na podstawie przepisów Ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej osoba wymagająca całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, może zostać umieszczona w domu pomocy społecznej.

Domy pomocy społecznej, w zależności od tego, dla kogo są przeznaczone, dzielą się na następujące typy domów, dla:

1) osób w podeszłym wieku;

2) osób przewlekle somatycznie chorych;

3) osób przewlekle psychicznie chorych;

4) dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie;

5) dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie;

6) osób niepełnosprawnych fizycznie;

7) osób uzależnionych od alkoholu.

Decyzja kierująca do domu pomocy społecznej wydawana jest przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego, w trakcie którego pracownik socjalny ustala sytuację życiową, w tym przede wszystkim zdrowotną, rodzinną i materialną osoby kierowanej do DPS.

Następnie organ gminy prowadzącej dom pomocy społecznej lub starosta powiatu prowadzącego dom pomocy społecznej wydaje decyzję o umieszczeniu w domu pomocy społecznej.

Trzecią z kolei decyzję, ustalającą opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej, wydaje ośrodek pomocy społecznej.

Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca, przy czym ponosi on koszt w wysokości 70% swojego dochodu. Pozostałą kwotę opłaca rodzina, jednak miesięczna kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 2 103,- zł. dla osoby samotnej lub 1 584,- zł. na osobę w rodzinie (są to kwoty 300% kryterium dochodowego odpowiednio na osobę samotną oraz na osobę w rodzinie). W przypadku gdy dochód rodziny nie pozwala na pokrycie kosztów utrzymania różnicę uiszcza gmina.